EDYTORIAL WŁAŚCICIELA PORTALU

Portal, który odwiedzasz powstał z indywidualnej potrzeby jego założyciela oraz w celu rozpowszechniania treści inspirujących i skłaniających do refleksji. Bacząc na ilość populistycznych informacji oraz ogrom propagandy politycznej i religijnej – przemyśleń bardzo cennych. Niezbędnych wtedy, gdy manipulacja intelektualna i emocjonalna zmierza do ukształtowania określonych poglądów i zachowań u osób, które mogą pozostać sobą, gdyż każdy ma prawo do subiektywnego punktu widzenia i wyrażania własnych opinii.

Niestety częstokroć poprzez posługiwanie się półprawdami i fałszem, czyli manipulację usiłuje się wmówić społeczeństwu, że Państwo to oni – rządzący, a Kościół to hierarchowie i kler. Zatem tylko ich zdanie się liczy – gdyż oni najlepiej wiedzą, co obywatelom i wiernym, czyli Polakom i katolikom jest do szczęścia potrzebne. I jak oni żyć powinni.

Tymczasem nie wolno stawiać znaku równości pomiędzy Polakiem a katolikiem. Przede wszystki dlatego, że nasz kraj jest wielonarodowy i wielowyznaniowy. Co ważniejsze, mówienie o dominacji wyznania katolickiego w naszym kraju pozbawione jest jakichkolwiek racji. Albowiem nie można tworzyć statystyki iluzorycznej, w tym konkrektnym przypadku opartej na fakcie chrztu, w którym osoba uczestniczy bez wiedzy i zgody; z racji wieku (najczęściej niemowlęcego) nie mająca rozeznania, a nawet prawa do własnych decyzji.

Tym bardziej nie można narzucać prawa, zasad i norm społeczeństwu w którym katolików tzw. „praktykujących”, czyli regularnie uczęszczających na niedzielne msze św. i przyjmujących komunię jest niespełna 40% i cały czas ta liczba maleje. Do czego przyznaje się Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego prowadząc coroczne badania.

Należy również zwrócić uwagę na dwa paradoksy. Pierwszy polegający na narzucaniu – co należy podkreślić przez hiererchiczny, czyli instytucjonalny – Kościół katolicki norm etycznych i moralnych wszystkim obywatelom, bez względu na ich światopogląd i przynależność wyznaniową. Na co (niestety!) wyrażają zgodę rządzący naszym krajem, którzy od lewicy do prawicy i odwrotnie, jedynie w zróżnicowanym stopniu, a i to najczęściej pozornie – gdyż zazwyczaj wszyscy politycy są czołobitni (zwłaszcza wobec biskupów) – zginają kolana przed klerem, przyklaskując jego poczynaniom. Niejednokrotnie samowoli i nawet odbiegającym od norm i/lub sprzecznych z prawem wybrkom.

Natomiast drugim paradoksem jest apostazja, czyli wystąpienie z Kościoła katolickiego. Po pierwsze dlatego, że wystąpienia ze społeczności wymaga się od osoby, która nigdy w sposób dobrowolny do niej przystąpiła. Po drugie – apostazja jest porzuceniem wiary i jej zasad, a nie wspólnoty Kościoła. Nad czym spuszcza się kurtynę milczenia. Nawet, gdy każdy zachowujący zdrowy rozsądek człowiek ma świadomość, że polskie kościoły są wypełnione apostatami, zaś narodowy katolicyzm Polaków jest wynikiem tradycji a nie przekonań. Tym bardziej potrzeb. Gdyż bycie katolikiem to znacznie więcej niż tylko zaspokajanie potrzeb opłatkowo-jajecznych. Albowiem wiara, która bez uczynków jest martwa (por. Jk 2,17) nie polega na zaliczeniu zimowej pasterki i wiosennych rezurekcji oraz bytności w kościele pod wezwaniem święconki (poświęconych jajek i kawałka kiełbasy) przed świętami wielkanocnymi. Dlatego też „cukru” w tym „cukrze” (katolickim) jest znacznie mniej niż społeczeństwu usiłuje się wmówić.

Poza tym nadawanie wymiaru walki z Bogiem, nawet najbardziej radykalnym działaniom sprzeciwjającym się klerykalizmowi także jest manipulacją. Albowiem wpływom duchowieństwa na życie społeczne, polityczne oraz kulturalne i podporządkowaniu tych sfer życia Kościołowi (katolickiemu) należy się sprzeciwiać. I to czynić należy w sposób bezwzględny. Tym bardziej, że kler katolicki świadomy utraty autorytetu i z powodu obecności w instytucjonalnym Kościele katolickim licznych patologii będąc pozbawiony prawa do bycia moralizatorem – dokunuje zamierzonej manipulacji uczuciami religijnymi wspólnoty Kościoła, ale broni nie Boga i zasad wiary, lecz własnych przywilejów, a szczególnie dobrobytu materialnego i luksusów – w których się pławi.

Również nikogo, kto realnie ocenia polską rzeczywistość nie trzeba przekonywać, że jak Kościół katolicki manipuluje ogółem społeczeństwa, tak samo – a może nawet w znacznie większym stopniu – rządzący naszym krajem manipulują Kościołem. Którego autorytetem zasłaniają uprawiany populizm. Natomiast demagogię obliczoną na łatwy poklask i schlebianie najniższym gustom „dosładzają” – nie mającymi żadnego pokrycia w faktach – banałami, mówiąc o rzekomej walce z Kościołem, oczywiście nie innym, lecz tylko katolickim.

Taka pokrętność służy odwracaniu uwagi od rzeczywistych problemów społecznych, których – na skutek decyzji podjętych przez „naczelnego prezesa kraju“ i jego popleczników – nie pokazują bezprecedensowo upowszechniające kłamstwa media publiczne oraz wszystkie inne, mające serwilistyczny stosunek do Kościoła katolickiego, jak i partii skupiającej… – nie tych „gorszego sortu“.

Dlatego, gdy „prawdziwi Polacy“ mają liczne media „jedynie rzetlene“ każda inicjatywa będąca przeciwwagą dla uprawianych przez nie kabotyństwa i faryzeizmu jest niezwykle cena i potrzebna. (JR)

Zapraszam do lektury treści, które są źródłem inspiracji i przemyśleń.